Autor: Mio

Mówi się, że tworzenie to proces. Nie dla mnie. Proces to czas, odległy, rozwleczony. Dla mnie to zwierzę zakażone wścieklizną, które w jednej chwili może się miotać i szczerzyć kły, aby za chwilę być uległe. To rozszalałe morze uderzające o skały, niszczące wybrzeża, siejące postrach. To znów spokojna toń jeziora, leniwie płynący potok szumiący niewyraźnie […]

Czy brak mi weny? Nie, tego nigdy mi nie brak. Co najwyżej sił w dłoniach, palach, które zapominają jak się klepie w klawiaturę. Wena jednaj jest zawsze. Gdy jadę komunikacją miejską. Gdy widzę twarze ludzi, lekko zamglone od snu. Gdy wypełniam kolejne dokumenty w pracy. Pracy którą rzuciłam. Do której nie chcę wrócić. Chcę szukać […]

Otworzyłam nowy rozdział, jeszcze białe karty świecą
I jak nigdy, nigdy przedtem, moje myśli w świat ulecą
Poznam siebie z innej strony, uczuciowa lub wulgarna
Nie dam zgody innym głosem, by nazwały słowem – marna…

Wyszłam ze strefy komfortu
Jak gdyby przestrzeń stała się lepsza
Wyszłam starając się nie analizować. Po co? Dla kogo?
I jednak dotarłam. Cel emocjonalnie wybrany…

Wyczuwam zapach miasta. Choć czasem mnie przytłacza
Wyczuwam spaliny, to oczywiste, niezaprzeczalnie
Wyczuwam zapach skórzanej kurtki, znoszonej, lecz przylegającej do serca
Słodki zapach perfum, niepasujący do okolicy, cuchnący podłością…

Chwytam sama siebie, jak ostatni oddech kończącego sią dnia, ratujący przed upadkiem nocy
Niech da Wszechmogący nikły obraz jutrzejszego dnia, odpowiadającego na pytanie „czy warto?”…

Zauważyłam. Zauważyłam jak zmienia się atmosfera w tramwaju, gdy ten staje w korku i robi się zupełnie cicho. Szczególnie o poranku. Gdy ludzkie umysły jeszcze chwytają się ostatkiem sił snów, które zostały na poduszce. Cisza przemieszcza się między ludźmi i ukazuje ichsekrety. W tej ciszy można usłyszeć bezsenne noce. Można usłyszeć sny piękne jak i […]